Timelapse maken

Wanneer je een verandering van een situatie over een langere tijd zichtbaar wil maken, dan kun je dat doen door steeds, na een bepaalde wachttijd, een foto hiervan te maken. Van deze foto’s maak je dan een slideshow en zo krijg je een goed overzicht van deze verandering. Laat je deze slideshow, al of niet als video verwerkt, dan ook nog versneld afspelen dan noemt men dat een timelapse .

Veel moderne camera’s hebben al een instelling ingebouwd om dit automatisch te doen. Vaak wordt deze instelling “interval-timer” genoemd. Je kunt daarmee zelf bepalen om de hoeveel tijd er een opname gemaakt moet worden en deze worden dan op het eind automatisch tot een video verwerkt.

Heeft jouw camera, zoals mijn Canon EOS 70D, deze instelling niet dan is dit ook goed zelf te doen. Dit gaat dan het beste met een afstandsbediening met een interval-timer. Deze zijn voor een paar tientjes te koop voor elk merk camera. https://amzn.to/2M93pLL

De praktijk
Gebruik altijd een statief en ook de handmatige stand op je camera Omdat de lichtomstandigheden nog wel eens kunnen variëren tussen de opnames.
Je stelt dan de timer in. De minimum tussentijd is de tijd die de camera nodig heeft om de opname te verwerken. Bij een Jpg is dit zeer kort maar werk je in Raw dan is dit wat langer.
In het onderstaande filmpje van een zonsondergang, heb ik een tussentijd van 5 sec aangehouden en een totaal van 250 opnamen. De totale opnametijd is dan ca. 20 min en maak je hier een video met 25 b/sec van, dan hou je nog maar een filmpje van 10 sec over.

Adobe Photoshop Lightroom

Al weer geruime tijd geleden ben ik, tegen wil en dank, geswitcht van Apple’s Aperture naar Adobe Lightroom. Het gebruik was net even anders dan Aperture. Even wennen aan de namen. Zo zijn de projecten in Aperture gelijk aan de folders in LR. Albums heten in LR Collecties. En ook de namen van alle bewerkingsmogelijkheden waren net weer anders. Maar zoiets went natuurlijk snel.

De mogelijke foto bewerkingen zijn in Lightroom gelijk aan die in Photoshop Camera Raw. Lightroom heeft, net als Aperture, ook de mogelijkheid voor het aanleggen van een complete bibliotheek van al je foto’s. Het is een zogenaamde referentie bibliotheek. Dat wil zeggen dat je foto’s op dezelfde plaats blijven staan wanneer je ze importeert in LR en dat LR er alleen een verwijzing naar toe maakt. Hij maakt dus geen duplicaat aan. Deze verwijzing wordt opgeslagen in een aparte file. Aperture had ook de mogelijkheid om een zogenaamde “managed” bibliotheek te maken. Dan worden wel alle foto’s samengevoegd in één grote bibliotheek, inclusief alle bewerkingen.
Verder heb je in Lightroom aparte modules om fotoboeken, presentaties, afdrukken en websites te maken.

Het grote voordeel van Lightroom vind ik echter de enorme hoeveelheid voorinstellingen, presets, al of niet gratis, die er te vinden zijn op internet. Met deze presets kun je al een bepaalde basisbewerking aan je foto doen en van daaruit de bewerking verder optimaliseren. Voor Aperture waren deze er ook wel, maar vele malen minder.
Naast deze presets leveren bijna alle leveranciers van foto bewerkingsprogramma’s zogenaamde plugins met hun software mee waarmee men direct heen en weer kan schakelen tussen LR en deze software. Zo kan men specifieke bewerkingen uitvoeren die men niet direct in LR uit kan voeren en die in die andere software betere resultaten geeft. Je kunt dan denken aan zwart/wit omzetting, HDR bewerking of een bepaalde handeling in Photoshop. De hoeveelheid van deze presets en plugins is enorm.

Al met al kan ik stellen dat ik tevreden ben met de switch van Aperture naar Lightroom. Of beter gezegd naar Lightroom Classic CC zoals het tegenwoordig heet.

 

Van Canon EOS 50D naar 70D

EOS-70DDe 50D is vervangen! Na een aantal jaren trouwe dienst werd het tijd voor weer eens een upgrade. Niet omdat de 50D niet meer voldeed, maar meer omdat een nieuwe camera toch nog wat leuke aanvullende dingetjes heeft.

Wat dit dan voor leuke dingetjes zijn?
Wel allereerst het draaibare schermpje achterop de camera. Naarmate de leeftijd vordert word een mens toch wat strammer in de benen en is een draaibaar schermpje een groot voordeel wanneer je laag bij de grond wilt fotograferen. Voor dit soort werk gebruikte ik dan altijd al een hoekzoeker, maar dit is toch handiger.
De AF is ook verbeterd, zodat hij sneller is, maar ook bij mindere lichtomstandigheden nog goed scherpsteld. Tevens is het aantal scherpstelpunten uitgebreid. Naast deze uitbreiding had ik ook graag gezien dat ze wat meer over het scherm verdeeld waren, maar dat is niet het geval. Jammer Canon!
Een aparte afstandsbediening heb je eigenlijk ook niet meer nodig daar de 70D over Wifi beschikt en je je mobieltje nu kunt koppelen en dan als afstandsbediening kunt gebruiken. De afstandsbediening van de 50D is niet aan de 70D te koppelen. Ze hebben een verschillend stekkertje……
Onder deze categorie van ergernissen valt natuurlijk ook de verschillende typen geheugenkaarten die gebruikt worden. In de 50D de CF-kaarten en in de 70D de SD-kaart. En last but not least een niet uitwisselbaar type batterij.

Een ander groot verschil met de 50D is dat de 70D ook een video functie heeft en de 50D niet. Niet dat ik dit echt gemist heb, maar wie weet, altijd wel leuk om eens een filmpje te maken denk ik.

Waarom niet de 80D, die net uitgekomen is en toch nog voor een ouder model gekozen? Wel, heel simpel, het verschil in prijs (en budget). De specificaties van de 80D waren voor mij niet zoveel beter dan die van de 70D, dat ik daar haast het dubbele aan prijs voor wilde betalen.
Ik denk niet dat ik er spijt van krijg.

Software update – bye, bye Aperture

Vele jaren heb ik nu gebruik gemaakt van Apple Aperture en ben er eigenlijk altijd heel tevreden mee geweest. Samen met een aantal plugins die ik er voor aangeschaft heb, zoals een paar van Topaz Labs, kun je de meeste foto’s al zo bewerken dat ze prima geschikt zijn voor publicatie zonder nog eerst naar Photoshop te moeten.

Helaas heeft Apple in al zijn wijsheid besloten Aperture (en ook iPhoto) niet verder te ontwikkelen en beide programma’s te gaan vervangen door één nieuwe app, Photos (Foto’s). Deze app is sinds kort, met de komst van Yosemite 10.10.3, beschikbaar. De mogelijkheden zijn (nog) zeer beperkt dus de vraag komt dan op van hoe nu verder. Voorlopig met Aperture en afwachten in hoeverre de Foto’s app nog doorontwikkeld wordt en dan naar deze app overstappen of nu overgaan op een alternatief. Ik ben voor het laatste gegaan.

Alternatieven zijn er niet zoveel. De belangrijkste zijn Lightroom van Adobe en Capture One. Daarnaast zijn er nog een paar minder bekende alternatieven zoals Corel Aftershot Pro. Over Capture One las ik erg goede recensies, vooral de RAW engine schijnt erg goed te zijn en mooiere (maar wat is mooier in het oog van een fotograaf) resultaten te geven.

Sinds ruim een jaar heb ik nu een Adobe Creative Cloud abonnement voor fotografen, wat inhoud dat ik de beschikking heb over de nieuwste Photoshop (nu PS CC 2018) en Lightroom (nu Lightroom Classic CC) versie. Eigenlijk was mijn keuze snel gemaakt. Waarom nog extra kosten maken wanneer je een prima alternatief in huis hebt dat inmiddels zo weid verbreid is en waarvoor ook veel aanvullingen in de vorm van plugins en presets op internet te vinden zijn. Tevens kan ik van de meeste plugins die ik heb ook een Lightroom versie installeren. Dus vanaf nu bye bye Aperture verder met Lightroom!

Over een tijdje zal ik weleens verslag doen hoe mij dit bevalt.

Splash fotografie

Een leuke en populaire vorm van fotografie is de zgn splash fotografie. Het principe hiervan is dat je iets in een vloeistof laat vallen en dan het moment fotografeert waarop het voorwerp het vloeistof oppervlak raakt of net doorbroken heeft. De kunst is dan om het geheel scherp op de foto te krijgen. Het is, op dit moment, een erg populaire vorm van fotografie  omdat je er erg mooie, vaak kleurige, effecten mee kunt bereiken. Ook in de reclame fotografie wordt het veel toegepast. Zelf had ik dit nog nooit gedaan en dus een uitdaging om eens te proberen. lees verder